Daar ben ik weer

Een hele tijd hebben jullie niets van me gehoord maar nu ben ik er weer aan toe om te schrijven. Er is veel gebeurd. De belangrijkste twee zaken wil ik hier wel benoemen. Ten eerste is er in gang gezet dat ik ga verhuizen naar de plek waar ik me het meeste thuis voel. Ten tweede heb ik een flinke waarschuwing van mijn lichaam gehad: een hartaanval. 

Het laatste heeft een mooi bewustwordingsproces in gang gezet. Ik deed heel veel op wilskracht. Alsmaar doorgaan zonder dat ik er de energie voor had. Om de zoveel tijd stortte ik dan in, waardoor ik wel moest rusten en daarna ging ik weer vrolijk op de oude voet verder. Mijn wilskracht hielp me er wel doorheen. Je reinste roofbouw! Terugdenkend kom ik tot de conclusie dat ik deze levenshouding zeker wel 48 jaar heb volgehouden! 

In het afgelopen jaar heb ik geleerd om te luisteren naar mijn lichaam en pak ik rust als dat nodig is. Ik zeg dingen af of ik ga niet een uur of meer rijden maar overleg via beeldbellen. De techniek is me daarbij zeer dierbaar. Ik wordt zo blij van alles dat het me makkelijker maakt en van alle mogelijkheden die techniek daarvoor te bieden heeft. 

Ik werd me er gaandeweg van bewust dat ik altijd naar anderen keek en bijna nooit naar mezelf.  Door mijn hele leven zo in te richten dat ik er altijd voor de ander was zette ik mezelf buitenspel. Ik zei ook veel dingen niet, omdat ik dan mezelf blootgaf. De gedachte daarachter was dat het echt het allerergste is dat er bestaat want als je jezelf blootgeeft kun je daarop worden afgerekend. Wat ik vergat is dat angst een slechte raadgever is. Mijn eigen ideeën mogen er zijn. Ik hechtte minder waarde aan mezelf. Daarover nadenkend ben ik op een andere manier naar mijn leven gaan kijken. Dat ik niet leef naar de ideeën waarvan ik denk dat anderen die over mij hebben of naar wat ik denk dat anderen willen horen en zien maar dat ik leef, luisterend naar mijzelf. Ik heb het gevoel dat ik op die manier ook veel meer aan de wereld te bieden heb dan voorheen. 

Ook heb ik een verandering in mijn levenshouding bespeurd. Ik laat meer los, laat meer gebeuren, wil minder overal de controle over houden. Alhoewel dat wel een lastig proces is. Ik merk dat ik makkelijk terugval in oude patronen, maar dan pak ik mezelf weer bij elkaar en ga ik weer door op de nieuwe weg. 

Ik ben er achter gekomen dat het leven veel leuker is als je jezelf niet verschuilt. Je moet voor jezelf opkomen. Ik ben het belangrijkste dat er bestaat in mijn leven. Het is te vergelijken met de zuurstofmaskers in het vliegtuig. Het advies daarbij is dat als ze naar beneden komen vallen van onderuit de bagagebakken om eerst het masker bij jezelf om te doen en daarna pas bij een ander. Eerst ik en dan kan ik de ander ook beter helpen en liggen we niet allebei te happen naar lucht!

Ik heb er een tijd over gedaan om tot deze wijsheid te komen maar mijn hartaanval heeft de boel opgeschud en ik ben heel dankbaar voor het proces wat daardoor in gang is gezet. 

Ach ja, zoals het spreekwoord zegt komt ouderdom dan misschien wel met gebreken maar wat mij betreft ook zeker met wijsheid! En dat wens ik iedereen toe!

Liefs,  Joanna